مثلا شعر2

روی خط های این کتاب دعا
لابه لای سطور پر از اشک
بک نفر با دلی پر از غصه
یک نفر با دلی دچار شک
.
من کیم! باغی از درون عدم
من کیم! های های تکراری
زیر بار بزرگ این قصه
من کیم! آن طبل تو خالی
.
یک نفر از درون من دارد
مشت ها را به سینه می کوبد
یک نفر در برون من اکنون
سر به زانوی گریه می زارد
.
خسته از راه های تودرتو
خسته از این همیشه ی جاری
خسته از شعر و قافیه حتی
خسته از امتحان تکراری!
.
زیر این بال های پر از غم
پشت این پلک های رسوایی
دیرگاهیست خنده می ریزم
در پی کشف راه آزادی
.
ساده بودم من و گمان کردم
می شود پر زد و سبک تر شد
پرزدم رو به سمت رویاها
قفسم این بار تنگ تر شد
.
روزگاری می نوشتم من
از امید و سرور و از شادی
اینک اما ترانه ی قلبم
نای حزن است و قطعه ی خالی
.
گر چه در بینتان غریبم من
گرچه جغرافیای پنهانم
بال هایم شکسته و حالا
شهرها را نخوانده می رانم
.
روزی از این هوای سر در گم
از دل تنگ این زمستان ها
رو به سمت بهار خواهم کرد
بی تعلق, ساده و تنها
.
پشت این آبی و تلاطم ها
دست های کشیده ای دارد
یک نفر پشت این سیاهی ها
بال های شکسته می خواند
.
روی خط های این کتاب دعا
لا به لای سطور پر معنی
نور و امید و روشنی حالا
پرزده کنج قلب زندانی
.
#ف_خ

پ. ن: شما هم اینجوری آمار میخونید

مثلا شعر2

مثلا شعر2